Wie van ons kent het gevoel niet…? Je wekker gaat af om 7 uur, maar het is vijf
voor zeven en je wordt wakker. Je weet dat de nieuwe dag binnen al bijna gaat
beginnen, maar je ligt nog lekker en warm onder je dekbed…Misschien overdenk je
al een beetje de nieuwe dag met alles wat die dag gaat brengen. Dat beschrijft het
gevoel dat ik de afgelopen weken heb gehad: onlangs heb ik te horen gekregen dat
onze bisschop mij binnenkort zal benoemen als kapelaan in 2 parochieclusters in
het dekenaat Thorn. Deze clusters bestaan uit 7 parochies: Neer, Roggel, Heibloem,
Haelen, Buggenum, Horn en Nunhem. Na ruim 5 jaar in ons parochiecluster in
Maastricht gewerkt te hebben, komt er voor mij een nieuwe start op een nieuwe
plek.
Dat betekent loslaten: afscheid nemen van mensen voor wie ik in de afgelopen jaren
als kapelaan heb mogen werken, maar vooral van de mensen met wie ik in die jaren
samen door het leven onderweg bent geweest. In mooie momenten, maar ook in
moeilijke, samen hebben we vreugde en verdriet gedeeld. Dat is ook de warme
deken die ik zal moeten loslaten, mensen met wie ik een band heb opgebouwd en
die belangrijk en dierbaar voor me geworden zijn. Maar ook is er weer een nieuw
begin: zoals je elke dag weer begint met het vertrouwen dat vandaag ook God je
weer nabij zal zijn, zo zal ik in dat vertrouwen ook beginnen in de nieuwe parochies.
Afscheid nemen is nooit makkelijk, en op zulke momenten in je leven besef je eens
te meer hoe belangrijk mensen voor je zijn. Daarom een afscheid met gemengde
gevoelens: het warme nest dat onze parochies in Maastricht geworden zijn
achterlaten en beginnen aan een nieuwe uitdaging. Wanneer de verhuizing precies
zal gaan plaatsvinden is op dit moment nog niet helemaal helder: zeker is wel dat
het pas na de Eerste Communies van dit schooljaar zal zijn. Natuurlijk ook weer de
nodige veranderingen in de parochies die ik ga verlaten: maar ook hier zal een
nieuwe collega-kapelaan komen die zich zal inzetten voor de mensen die me zo
vertrouwd zijn geworden. Op die manier zal alles ook weer verder gaan, met andere
gezichten op andere plaatsen.
Loslaten, vertrouwen en opnieuw beginnen, dat zijn de woorden die de komende
tijd voor mij steeds meer inhoud zullen krijgen op de nieuwe wegen die ik zal gaan
inslaan. Maar tot het zover is wil ik graag nog samen met u enkele stappen zetten
op onze gedeelde levensweg!
Patrick Lipsch, kapelaan
